z całego serca. / irytacja sięga zenitu.

Mama przeglądając kiedyś zagraniczne blogi trafiła na serduszko haftowane krzyżykami składające się z literek. Bardzo jej się spodobało i poprosiła mnie o poszukanie wzoru. Uruchomiłam zasoby dziewczyn z pewnego forum i... wzór załatwiłam. Mama wyszyła już dwa takie serduszka - trzecie jest w trakcie. Było już serduszko w odcieniach szarości, ja mam w odcieniach różu, robi się w brązach. Prawda, że słodkie?


__________________________________________________________

Ostatnio miałam kolejną (nie)przyjemność poparzyć się kawą. Jak to się stało? Już tłumaczę.
Lubię latte. Teraz, kiedy na dworze jest zimno, kawa na wynos przyjemnie potrafi rozgrzać od środka i od zewnątrz - ciepły kubek rozkosznie grzeje dłonie. Ale NIE JEST przyjemnością dostać latte, które ma taką temperaturę, że nie da się utrzymać kubka ( pomijam fakt, że nie dano mi kołnierza chroniącego dłonie ), a próba napicia się owej kawy skutkuje poparzeniem języka i siarczystym "cholera jasna" wydobywającym się z moich ust. Jak to jest, że niektóre kawiarnie ( BARDZO niektóre ) potrafią zaserwować kawę ogrzewającą, a nie parzącą swojego gościa? Jak to jest, że w latte, w którym przecież jest bardzo dużo mleka wyczuwam wręcz kwaśny ( nie kwaskowaty ) smak espresso? Jak to jest? Czy właściciele kawiarni oszczędzają na szkoleniach swoich pracowników, czy może to bariści nie lubią swojej pracy? A to że znaleźli się za barem i muszą obsługiwać kolejnego klienta jest zupełnym przypadkiem? Może przychodzą do pracy z cierpiętniczą miną i myślą "znowuuu...". Mam dość. Zaczynam żałować każdych 10,- które wydałam ostatnio na kawę. Dostaję zbyt gorący, kwaśny napój, który ANI TROCHĘ nie umila mi spaceru po jesiennym Poznaniu. Wolę odpuścić i poczekać na kolejną wizytę w kawiarni, w której wiedzą w jaki sposób należy przygotować kawę satysfakcjonującą swojego, spragnionego pysznej kawy, gościa.