nastał czas...

...relaksu, odpoczynku i samych przyjemności! Dziś odebrałam moje ciepluchne rękawice i chyba po raz pierwszy tej zimy nie zmarzły mi dłonie! To niesamowity komfort! Nie miałam pojęcia, że może być tak przyjemnie i ciepło. Byliśmy z Rudzielcem na spacerze, na tzw. polu. To taka duża łąka za moim osiedlem na którą chodzimy przez okrągły rok. Zimą chyba jest tam najpiękniej. W tygodniu w godzinach wczesnopopołudniowych niewiele osób się tam kręci, a co za tym idzie biega niewiele psiaków. Dziś to wykorzystaliśmy i Toffik mógł w spokoju pobiegać i poobwąchiwać każdy kawałek śniegu, którym był zainteresowany.





Muszę przyznać, że spacery są tak właściwie od niedawna przyjemne. Możemy teraz chodzić bez smyczy i bez zbędnego stresu, że Toffik ucieknie. Stało się tak dzięki mojemu J. który postanowił dać psu prawdziwą radość płynącą ze spacerowania ze swoimi ludźmi i... po prostu zaczął odpinać mu smycz. Ku mojemu zdziwieniu Rudy wcale nie miał ochoty na ucieczki, a wręcz zaczął się pilnować, kiedy zorientował się, że my wcale nie będziemy pilnowali jego. Och, jakaż to ulga mieć wolne ręce, szczęśliwego psa i czas na długie, spacerowe rozmowy. Cudownie!
Dzisiejsze -10 stopni przegnało nas porządnie, wymroziło nam nosy, ale spacer był wspaniały. Radość wybieganego psa jest bezcenna! A widoki? Tylko potęgują przyjemność.





Pozdrawiam Was spod kocyka rozgrzewając się herbatką.
Buziaki, Agnieszka.