kolejne próby.

Wszędzie widzę dynie. Na ryneczku Pani zapraszająca do zakupów stoi ze skrzynką pełną okrągłych, wręcz pakujących się do rąk, pękatych dyń. Ta Pani nie wie, że na przednim siedzeniu mojego auta siedzą już dwie śliczne, intensywnie pomarańczowe kule. Skusiłam się. Właściwie nie mam zielonego pojęcia, jak się zabrać za dyniowe wypieki. Od kilku dni przeglądam przepisy, wertuję książki i podczytuję kulinarne blogi. Dynie. Są trochę jak gruszki, których się bałam i nigdy nie lubiłam - nieodkryte i obiecujące niezapomniany smak. Spróbuję, bo dlaczegóż by nie? Przecież trochę już wiem, próbowałam różnych rzeczy. Oswoję dynie, bo są tak urzekające, że aż proszą się aby coś z nich przyrządzić. I ten kolor! Moje są bardzo mocno pomarańczowe - prześliczne!



W końcu nie tylko księżniczki w bajkach mają dyniowe karoce - teraz dziewczyny zapraszają dynie do swoich kuchni.
Więc... nadchodzę! Z kolejnymi kulinarnymi próbami. Dam znać co z tego wyszło i na co się w końcu zdecydowałam. A może macie pomysł na jakieś wyjątkowo pyszne, warte polecenia i urzekające COŚ z dyni?

A jeśli chodzi o bardziej babskie sprawy... Jakiś czas temu kupiłam jesienny wisiorek. I noszę go, i noszę bo zdaje mi się szczególnie uroczy - właśnie teraz.



Pozdrawiam Was jesiennie,
Agnieszka.