snowy day.

Chciałam przegonić zimę serwując jej maślane ciasteczka posypane cukrem. Pokazać, że śnieżynek mamy całkiem sporo i że więcej śniegu naprawdę nam nie trzeba. Trochę mi się nie udało, bo efekt jest wręcz odwrotny - całe miasto równomiernie pokrywa się warstwą białego puchu. A ja zaczynam chyba chorować, bo głos więźnie mi w gardle, z nosa kapie, a buzię mam koloru ściany z buraczkowymi wypiekami spowodowanymi temperaturą. Na chorowanie zdecydowanie nie mam czasu, bo w następny wtorek mam obronę. Jeśli się uda będę Panią Inżynier. Śmiesznie, tym bardziej, że to taki techniczny tytuł, a chwilowo technika i moja codzienność niewiele mają ze sobą wspólnego. No chyba że obsługę takich maszyn jak ekspres i piekarnik można uznać za wielce techniczne umiejętności.
Jeśli chcecie razem ze mną celebrować zimę (bo chyba nie da się jej odgonić w ten sposób), to zapraszam do upieczenia pysznie maślanych, kruchych śnieżynkowych ciasteczek.



Potrzebne będą:

kostka masła 250g
szklanka cukru pudru*
2 jajka + 1 żółtko
1 opakowanie cukru z prawdziwą wanilią (stąd ciemne piegi)
3,5 szklanki mąki
1,5 łyżeczki proszku do pieczenia
szczypta soli

* odmierzałam składniki jedną szklanką, jej pojemność to 250ml.

Masło w temperaturze pokojowej pokroić w kostkę. Dodać cukier puder i cukier z prawdziwą wanilią i utrzeć mikserem na puszystą białą masę. Dodać mąkę z proszkiem do pieczenia i solą oraz jajka.
Zagnieść kulkę - powinna mieć konsystencję zbliżoną do plasteliny. Zawinąć w folię i włożyć do lodówki na godzinę, lub jeśli mamy czas to nawet na całą noc.
Kulę podzielić na dwie części i cienko rozwałkować podsypując mąką. Wyciąć dowolne kształty (mi wyszło 36 sporych śnieżynek), ułożyć na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia. Pozostałym białkiem (żółtko zużyliśmy do ciasta) posmarować ciasteczka i obsypać cukrem. Piec 11min w 180*C.



Ciasteczka są CUDOWNE do kawy (z delikatną mleczną pianką przenoszą do raju), herbaty (spróbujcie je w niej umoczyć...), do wszystkiego.
Ja dziś zawiozłam małą paczuszkę wypełnioną pachnącymi śnieżynkami mojemu J. do pracy - podobno zniknęły w oka mgnieniu.



Przesyłam Wam gorące buziaki,
Agnieszka.

PS. Nawet nie wiecie jak bardzo, BARDZO się cieszę, że tyle osób mnie odwiedza. Zostawiajcie ślady po sobie, bo Wasza obecność tutaj jest dla mnie naprawdę cenna. Dziękuję!