lubię deszcz.

Kiedyś nie znosiłam dni, kiedy padało. Teraz, mając ogród który pragnie wody każdym zielonym listeczkiem, cieszę się, kiedy pada. Oczywiście nie lubię przesady - tydzień pod parasolem nie należy do największych przyjemności. W Poznaniu pada od dwóch dni. Na szczęście jest ciepło, więc wychodzę na dwór w kaloszach i krótkich spodenkach. To lubię! Byłam dziś w Tajemniczym i bardzo się cieszę, że miałam ze sobą aparat, bo ogród aż kipi zielenią.
Zakwitły dwie wielkie kępy pomarańczowych liliowców. Należały do Babci mojego J. Są przepiękne!



Zeszłoroczne hosty przechodzą same siebie. Mamy istny, wielokolorowy dywan z przodu domu.



Bardzo ucieszyły mnie tegoroczne cynie. Są prześlicznie kolorowe i kojarzą mi się z dzieciństwem spędzanym w ogrodzie mojego Dziadka. W przyszłym roku koniecznie muszę mieć ich dużo więcej.





Czekam jeszcze na kilka kwitnień i już nie mogę doczekać się, aż nasz drugi trawnik wyrośnie taki piękny jak pierwszy.





Pozdrawiam ogrodowo,
Agnieszka.