13miesięcy - zmiany.

Dziś chciałabym Wam napisać o kilku rzeczach, które zmieniły się w naszym mieszkaniu odkąd pojawił się Chłopiec. Bo tego, że mieszkanie zmienia się wraz z pojawieniem się dziecka po prostu nie da się uniknąć.

Po pierwsze i najważniejsze: pojawiły się elementy mające na celu zabezpieczyć przestrzeń w taki sposób, aby była przyjazna dla Malucha. 

Przede wszystkim - bramka zainstalowana na szczycie schodów. Nie chcę nawet myśleć, co by było gdyby jej nie było... Musiało wejść nam w nawyk zamykanie jej za każdym razem kiedy schodzimy i wchodzimy po schodach. Teraz już nawet o tym nie myślę. Stało się to dla mnie tak naturalne jak zapalanie światła kiedy robi się ciemno, czy mycie rąk po przyjściu do domu.

 

Zabezpieczenia na szafkach w kuchni - niestety w dolnej szufladzie mamy talerze, w wyższej słoiczki w przyprawami, a w szafkach szklane misy i garnki. I o ile same garnki są nietłukące (robią jedynie hałas), o tyle ich szklane pokrywki nie są najlepszymi zabawkami.

Piekarnik fabrycznie wyposażony był w blokadę "antydzieciową", więc z nim nie było problemu. Musimy tylko uważać, bo pomimo iż jego szyba miała się nie nagrzewać, to pieczenie powyżej 180*C sprawia, że jednak jest gorąca.

Kontakty - ten w pokoju Chłopca ma założone zabezpieczenie. W jego zasięgu znajdują się jeszcze dwa - jeden w sypialni (którą w ciągu dnia zamykam i raczej nie ma do niego dostępu, a jeśli wejdzie - wchodzę razem z nim), a drugi na korytarzu. Ten drugi był ciekawy przez chwilę. Widzę, że systematyczne "odganianie" Chłopca i odwracanie jego uwagi zdało egzamin - nie jest już interesujący. Zresztą i tak jeśli znajduje się w jego pobliżu, to któreś z nas ma kontrolę nad sytuacją.

Po drugie: kwiaty. Kiedyś miałam ich bardzo dużo. Stały na parapetach, na podłodze, na szafkach. Duże wydałam, mniejsze postawiłam wysoko. I tak naprawdę stało się to o tyle naturalnie, że przygotowaliśmy w taki sposób przestrzeń już wtedy, kiedy w naszym domu pojawiła się Figa. Wiele roślin ma niebezpieczne, trujące części. Lepiej ich unikać - zarówno przy dzieciach jak i zwierzakach. A jeśli już decydujemy się zostawić rośliny w domu (jak my), postawmy je w miejscach niedostępnych dla Szkrabów.

Po trzecie: kolor! Tak jak kiedyś kojarzona byłam z szarościami (nazywanie mnie Mrs Grey zobowiązuje) tak teraz wiem, że coraz więcej osób rozpoznaje mnie po... doborze kolorów. Miód, brudna mięta, turkus, ostatnio modny "petrol"... Doskonale czuję się w kolorach. I coraz chętniej otaczam nimi nie tylko Chłopca, ale i... samą siebie. I wiecie co? Doskonale czuję się we wnętrzach ożywionych kolorem, a surowe, skandynawskie wnętrza z przyjemnością... oglądam na zdjęciach.

Po czwarte: naturalne "przemieszanie" przestrzeni. A właściwie powinnam napisać: wkroczenie Chłopca na "nasz" teren. Moje włóczki już nie są tylko moje - wspaniale nadają się do zabierania i rozrzucania po całym domu, a duży pokój już nie jest "naszym salonem" tylko powiększeniem przestrzeni do zabawy. I wiecie co? To jest tak naturalne, że przestałam się tym tak strasznie przejmować. Tak po prostu jest. I naprawdę to uwielbiam, bo lubię poczucie, że dom żyje jego mieszkańcami.

Po piąte: zyskałam dużo luzu w kwestii urządzania wnętrz. Kiedyś chciałam aby wszystko było idealnie, pod linijkę. Kiedy zrobiliśmy remont, drżałam o świeżo wycyklinowaną i polakierowaną podłogę. Martwiłam się utłuczonym kubeczkiem i złościłam na nieudany projekt DIY. Teraz zrzucane na parkiet klocki, przerwana w połowie praca i zbity talerzyk nie mają już dla mnie takiego znaczenia. Lubię sposób w jaki zmienia się nasz dom. Dostosowuje się do naszych obecnych potrzeb. Lubię widzieć w nim nas i dorastającego Synka. To nasze miejsce.

Ciekawa jestem jak u Was zmieniły się domy, kiedy pojawili się w nich mali lokatorowie? Dajcie koniecznie znać!

Pozdrawiam Was ciepło,

Agnieszka.