twórczo.

Ostatnio energii mam aż nadto. Spowodowała ona wyż twórczy. Przerobiłam 9kg śliwek ( wiem, to mało, ale nie chcę zapychać szafy jednym rodzajem przetworów ). Uznałam, że potrzebuję w jakiś sposób ozdobić słoiczki. Niestety etykietki nie wychodziły tak, jak chciałam, więc ozdobiłam wieczka. Wycieczka do szmateksu okazała się bardzo owocna. Wróciłam z lnianą, cieniutką bluzeczką za 2zł i już słoiczki nabrały jesiennego charakteru. Przyznam, że zupełnie nie do tego chciałam wykorzystać materiał w listki, ale tak mi się jakoś dopasowało. W końcu śliweczki są esencją jesieni.





Nie tak dawno pisałam, że Mama zrobi mi kurs szycia na maszynie. Tak się niestety złożyło, że miałam pełno swoich spraw, Mama przygotowywała się do wyjazdu i jakoś nauka do skutku nie doszła.
Jako że jestem jednak strasznie uparta, chciałam koniecznie coś uszyć, usiadłam wczoraj z instrukcją obsługi maszyny przed nosem i... Gdyby ktoś urządził zawody w szyciu woreczków na maszynie, na czas, z pewnością zajęłabym ostatnie miejsce. Rozpracowanie naszego Łucznika zajęło mi kilka godzin. A może nie tyle rozpracowanie maszyny, co sprawdzenie jak to będzie, kiedy zszyję tu czy tam. Muszę przyznać, że dwa woreczki niestety w czasie pracy przestały się nadawać do czegokolwiek. Po prostu zszywałam nie w takiej kolejności jak trzeba, coś było zupełnie krzywe itd. Jednak w końcu, w pocie czoła, powstał mój pierwszy woreczek. Zrobiłam go z naturalnego lnu, doszyłam bawełnianą koronkę. Przyznam, że pękam z dumy, bo SAMA nauczyłam się szyć ( choć właściwie powiedzieć, że umiem szyć na maszynie, to za dużo ). Woreczek jest w 100% moją pracą. Nikt nawet go nie dotknął, nie podpowiedział. Jestem baaardzo szczęśliwa!





Całuję Was serdecznie,
Agnieszka.