to już jesień. / DIY

I wiem to na pewno. Dlaczego? Bo jesienią, kiedy opadną liście z pnączy rosnących w naszym ogrodzie, ścinam kilka pędów i plotę wieńce. Takie zupełnie proste - ot kilka gałązek uformowanych w kółko i oplecionych kilkukrotnie wokół siebie. Ta prosta ozdoba wnosi do wnętrza skandynawskiego ducha - wykorzystanie naturalnych akcentów jest przecież tak bliskie Skandynawom.

Większy wieniec powstał w zeszłym roku z pędów glicyni, która obrasta jeden z naszych balkonów, W tym roku muszę jeszcze poczekać, aż opadną liście, a pędy delikatnie zdrewnieją. Kiedy to się stanie, na pewno uplotę kolejny wieniec, bo okazał się być bardzo trwały. Drugi, mniejszy, zrobiłam godzinę temu - kilka gałązek dzikiego wina, ścinki szarego weluru i lniana wstążka. Prosto, szybko i efektownie. Czy nie tak lubimy najbardziej?

Zachęcam Was do zrobienia swoich wieńców. Oczywiście wiele rodzajów można kupić we właściwie każdej kwiaciarni, ale przecież własnoręcznie upleciony da nam najwięcej satysfakcji. 

Zimą, kiedy do Świąt będzie już blisko taki wieniec będzie piękną dekoracją domu, a może także własnoręcznie przez nas ozdobiony, stanie się prezentem dla kogoś bliskiego?

Pozdrawiam Was bardzo już jesiennie,

Agnieszka.

projekt: pokój niemowlęcy cz. 4

To było oczywiste. Musiały się u nas pojawić. Bo jakże bym mogła, współpracując z marką CBL, nie mieć ich w pokoju Maluszka? Idealne natężenie światła do karmienia i odganiania nocnych strachów. A do tego w kolorach, które oczywiście sama wybrałam. Łańcuch specjalnie dla naszego Potomka. Wybierany pieczołowicie pod kolorystykę całego pomieszczenia. Cóż mogę powiedzieć - wg. mnie jest po prostu piękny. I pomimo powtarzających się kilku kolorów z łańcuchów "by pretty pleasure", które wiszą w naszej sypialni - tak bardzo inny.

W pokoiku stanął też prezent od marki Mamas&Papas - przepiękna, drewniana kołyska. Planujemy postawić ją w sypialni - póki co stoi złożona (no cóż, nie mogłam się już doczekać...) w pokoiku Maleństwa. Ten element, tak bardzo niemowlęcy, uświadomił mi, że w naszym domu zamieszka wkrótce Mały Człowiek. I chyba trochę nie mogę w to uwierzyć!

Wciąż mam duży dylemat co z szafą. Poszukiwania ograniczyłam (ze względów finansowych) do ikeowego PAX'a z frontami Risdal, które wyglądają jak zrobione z deseczek i... starej szafy w stylu artdeco. Wciąż nie wiem co zrobić. Szukam starej, pięknej szafy z wyjatkowym rysunkiem drewna na frontach. Bez lokatorów i zapachu. I trochę się boję, czy zdążę... Oby!

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie,

Agnieszka.

dystans.

Czasami myślę sobie, że za bardzo się nadymam. Że design, że sztuka, że styl. Że wszystko w okół jest takie piękne. I z jakiegoś powodu dążę do sobie tylko znanej perfekcji. Więc kiedy tylko zobaczyłam na Targach Designu "WZORY" plakaty Sabiny Samulskiej, od razu poczułam jak ucieka powietrze z balonika, który sama sobie nadmuchałam. "Tu jest tak pięknie, że chyba się obsram" to myśl przewodnia naszego spotkania na BGP i hasło odczarowujące wszechobecną potrzebę dążenia do czegoś, co nieosiągalne - do doskonałości absolutnej.

Ten tak bardzo potrzebny mi teraz wentylek bezpieczeństwa rozśmiesza i szokuje. Jest przeciwwagą do poważnego designu. I to mi się w nim podoba najbardziej. Ta naturalność. Bo momentami czuję, że narzucam sobie jakieś zbyt szybkie tempo i gonię sama nie wiem za czym. A wystarczy przysiąść pod kocykiem i głęboko odetchnąć. Wtedy naprawdę można pomyśleć: "Tu jest tak pięknie, po prostu".

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie,

Agnieszka.

kitchen stories.

Często słyszę, że mało u mnie na blogu szerokich kadrów. Dlaczego? Wiele miejsc wymaga jeszcze dopracowania, a ja lubię pokazywać Wam coś, z czego jestem naprawdę dumna. No i mogę z pełnym przekonaniem powiedzieć - uwielbiam naszą kuchnię! Komplementy w jej stronę padają często z ust naszych Gości. Kiedy Dziewczyny pojawiły się u mnie na BGP kuchnia także zebrała sporo ciepłych słów. Pojawiło się w niej kilka nowych elementów. Ujednolicił się mój styl. W kuchennej, przeszklonej szafce postanowiłam zrobić sobie małą kulinarną bibliotekę i teraz mam wszystko uporządkowane tak, jak lubię.

W drugim kącie stoi stół i lodówka. Marzy mi się czarna, w stylu retro. Pasowałaby do naszej kuchni idealnie. Ardo Vintage w kolorze czarnym to byłoby to (nie mówiąc już o SMEGu, któy kompletnie jest poza naszym zasięgiem...). Myślę, że kiedyś się doczekam - póki co priorytety są zdecydowania inne.

Jestem deskową maniaczką. Uwielbiam rózne struktury drewna i zróżnicowane kształty. Kiedy zobaczę jakąś, która wyjątkowo wpadnie mi w oko - nie potrafię się powstrzymać. Dziś jadę odebrać kolejne drewienko do kolekcji. Myślę, że pięknie wkomponuje się w mój ulubiony, czarno-biały klimat, a  karta upominkowa do DUKI w końcu spełni swoją rolę.

Wkrótce pokażę Wam kilka nowych akcentów w pokoju naszego Maleństwa. Czekam na łańcuch CBL skomponowany specjalnie dla niego. Myślę, że będzie fajnie. Wciąż trzymam się idei. Oby jak najdłużej!

Pozdrawiam serdecznie,

Agnieszka.

dream big.

Zaczął się 6ty miesiąc mojej ciąży. Wciąż poznaję swoje ciało, czuję tylko, jakby ktoś doczepił mi z przodu piłkę do kosza. To dość zabawne z każdym dniem odkrywać, że w szafie, w której ledwie domykam drzwi jest tylko jedna (niepełna) szuflada ciuchów, w które wchodzę. Dresowe spodnie, legginsy, długie bluzki (te krótkie kończą mi się nad pępkiem). 10 ciuchów na krzyż, które w kółko piorę aby móc wyjść z domu. I właściwie nie wiem dlaczego o tym piszę, może dlatego że ostatnio ciężko pozbierać mi myśli? Łatwo się rozkojarzam i gubię wątek...? 

Od przynajmniej tygodnia strasznie mnie nosi. Sama nie wiem, czym mam się zająć. Coś bym zrobiła, podziałała twórczo, zmieniła ale... nie wiem co. Strasznie to nieprzyjemne uczucie tak wpadać z euforii i miliona pomysłów w jakiś takie nierozgarnięcie. Grrr... A jeszcze kwestia pokoiku naszego synka jest w trakcie rozwijania się, ale... no właśnie. Wciąż szukam szafy, wciąż brakuje mi czegoś, co cały ten mój pomysł połączy magiczną klamerką i zepnie w taki sposób, że będę zadowolona. Tylko czy ja potrafię być zadowolona? Mam wrażenie, że dążę do niemożliwego...

Nasze mieszkanie robi się coraz bardziej nasze. Takie przytulne, kojące... Dekoracyjne akcenty, które pieczołowicie wybieram podkreślają jego charakter. Mam jednak nadzieję, że dopięcie jego ostatecznego wyglądu w 100% zbyt szybko nie nastąpi. Za bardzo lubię ten stan tworzenia.

Przepraszam Was za ten myślowy chaos, taka niepozbierana ostatnio jestem. Ale za to bardzo, bardzo szczęśliwa. Bo czy mogłabym wyśnić sobie wspanialszy scenariusz...?

Pozdrawiam serdecznie,

Agnieszka.

portrety.

To jest zdecydowanie inny post od tych, które pojawiały się tu do tej pory. Zabrzmi to strasznie...narcystycznie, ale tak bardzo podobają mi się zdjęcia, które zrobiła Iza, że nie mogę ich nie pokazać.

Oto ja, oczami pierwszej kobiety, która otrzymała Grand Prix National Geographic - Izabeli Perez Hariette - dziękuję po stokroć!

 Pozdrawiam Was ja, Matka szczęśliwa.
Agnieszka

WYNIKI!

Wiem, że długo kazałam czekać. No cóż, teraz niektóre rzeczy zajmują mi dwa razy więcej czasu niż zazwyczaj. No i chyba ogarnia mnie jesienny leń... Kocyś, herbatka, i mogę spaaaaać...

Nie przedłużając - wyniki znajdziecie na zdjęciach poniżej. Wygranych zapraszam do kontaktu na maila agafleischer@gmail.com. Wasze adresy wraz z numerami telefonów przekażę Asi z Cotton Ball Lights Polska, i to właśnie Ona wyśle do Was 20kulkowe łańcuchy w wybranych przez Was kolorze.

Serdecznie dziękuję za wspólną zabawę i... mam nadzieję, że dołączycie do mnie także przy okazji kolejnych konkursów?

Już jutro o tej porze, razem z innymi wnętrzarskimi blogerkami, będę uczestniczyła w wykładach, warsztatach i imprezach towarzyszących Łódź Design Festival. Nie mogę się już doczekać! Meetblogin, nie mogę się doczekać! 

Pozdrawiam i do zobaczenia po weekendzie!

Agnieszka

projekt: pokój niemowlęcy cz. 3

Już, już mieliśmy wybrany dywan. Już prawie po niego pojechaliśmy, ale... no nie pojechaliśmy. Jakoś tak sprawa się rozmyła. Po prostu o nim zapomnieliśmy. Uzanałam to za wystarczający dowód na to, iż nie byliśmy sobie pisani. I tak oto temat dywanowy ucichł. Aż do soboty. Sobotni poranek spędziliśmy na przeglądaniu strony IKEI i wybieraniu różnych rozwiązań. I nagle zobaczyłam TEN dywan. Po prostu w 3 sekundy wiedziałam, że IDEALNIE pasuje do mojego pomysłu - miks szarości, bieli, drewna, trochę retro... J. przyznał mi rację - w godzinę stwierdziliśmy: jedziemy! No i wrócił z nami. Razem z najprostszą komodą. Wydaje mi się, że całość gra. Tak po prostu, jakby od początku miało to tak wyglądać.

Widzicie te piękne kocyki? Obydwa są marki Mamas&Papas, której często będę wyznawała swoją miłość. Są bardzo starannie wykonane, mają piękne wzory i trafiają w mój gust w 100%! Produkty tego producenta utwierdzają mnie w przekonaniu, że można otaczać się dobrym designem nawet w przypadku urządzania przestrzeni dla Maleństwa. Mam jeszcze kilka rzeczy tej marki, które koniecznie będę chciała Wam pokazać - przyjemności nalezy dawkować, więc wszystko po kolei.

Dywan rozłożyliśmy wczoraj około południa żeby miał szansę się rozprostować. A wieczorem wszyscy razem zalegliśmy na podłodze. Ależ było przyjemnie! Takie chwile, kiedy cała rodzinka spędza czas razem, to największy skarb.

Pozdrawiam bardzo serdecznie, zacznijcie nowy tydzień jak najlepiej!

Agnieszka

jestem dynią.

Co prawda nie jakąś wielką, ale taką już dość sporą Hokkaido.

Noszę tę dwoją Dyńkę ze sobą i co rusz nachodzi mnie ochota na wypróbowanie przepisu z pomarańczową królową jesieni. Tym razem postanowiłam zaimprowizować wytrawną tartę z podsmażoną wcześniej dynią i serem typu 'blue'.

Uprzedzę pytania i troskę - w ciąży mozna jeść sery pleśniowe i inne, pod warunkiem, że zostały wytworzone z pasteryzowanego mleka. Dodatkowo obróbka termiczna powinna rozwiać nasze obawy. A że tartę zapiekamy...

Potrzebujemy:

płat ciasta francuskiego (dzielimy na dwie części i zapiekamy w porcjach)

750g dyni obranej ze skórki i pokrojonej w kostkę

masło (3 duże łyżki)

2 ząbki czosnku

1 średnią cebulę

ok. 100g sera typu blue

1 jajko

1 mały kubeczek jogurtu naturalnego

suszony rozmaryn (jesli mamy dostęp do świeżego to świetnie!)

sól

pieprz

Cebulę i czosnek pokrojone w drobniutką kosteczkę podsmażamy na maśle. Pokrojoną w kosteczkę dynię wrzucamy na patelnię, przykrywamy i dusimy do miękkości (uwaga, żeby nie zrobić "papki"!) lekko doprawiając solą i pieprzem, co jakiś czas mieszając. W międzyczasie przygotowujemy sos: jogurt i jajko mieszamy, dodajemy sól i pieprz oraz czubatą łyżeczkę suszonego rozmarynu. W 200*C podpiekamy także ciasto francuskie do lekkiego zezłocenia. Na podpieczony spód nakłądamy dynię, zalewamy kilkoma łyżkami sosu, na wierzch kładziemy kilka kawałków sera 'blue'. Jeśli mamy świezy rozmaryn - możemy na wierzchu ułożyć gałązkę. Całość zapiekamy ok 20min w 200*C. 

Lubię jeść zdrowo. A takie domowe gotowanie na pewno bardziej mi służy niż jedzenie poza domem. Mam kontrolę nad jakością składników, ilością tłuszczu i świadomość, że to co robię jest dobre nie tylko dla mnie. A to, jak się okazuje, jest ważniejsze niż cokolwiek innego. Świadomość, że odpowiadam w 100% za dwie osoby trochę paraliżuje, ale z drugiej strony daje niezwykłą jakość życia. I to jest piękne!

Pozdrawiam Was bardzo serdecznie,

Agnieszka

karaluchy pod poduchy...

...Żyrafy z szafy, a króliki...

...do pokoju Maleństwa!

Królik marki Heico chodził (kicał?) za mną już od dawna. Widziałam go na zagranicznych i polskich blogach, przeglądałam setki zdjęć na Pinterest i myślałam sobie, że jeśli będę miała kiedyś Dziecko to na pewno taki królik stanie w jego pokoju. Jakże bliska to przyszłość!

Króliczek przywędrował do nas ze sklepu Żyrafy z szafy jako prezent dla naszego Malucha. Dziękujemy z całego serducha! Myślę, że swoim uroczym pyszczkiem i delikatnym światłem będzie przepędzał strachy i rozświetlał delikatnie pokoik podczas długich zimowych nocy oraz ponurych dni. Póki co stanie przy naszym łóżku i będzie cieszył moje oczy o poranku. 

Kolorystyka, którą widzicie na zdjęciach jest nieprzypadkowa - powoli zbieram dodatki, meble i słodkie dziecięce gadżety. Będzie prosto, z nutką... vintage. Chyba znalazłam swój pomysł na pokój naszego Maleństwa.

Czytam Wasze komentarze dotyczące konkursu CBL & pretty pleasure, ale jest ich tyle, że potrzebuję jeszcze chwili. Wytrzymacie?

Pozdrawiam serdecznie,

Agnieszka.